خنده‌های بی‌ دلیل

من دلم برای خنده‌های بی‌ دلیل

برای " شادمانی‌هایِ بی‌ سبب "

برای بی‌ ریا بودن

برایِ کودکی

برایِ کودکانه زیستن

... من دلم برای روز‌های خوشِ زندگی‌ تنگ شده است

دستم را بگیر

و به من بگو

چگونه در گرگ و میشِ این روزگارِ پر بالا و پایینِ همیشه خاکستری هنوز می‌‌توانم بخندم ؟

خدایا تنها تو را دارم

گاهی نه گریه آرامت میکند و نه خنده

نه فریاد آرامت میکند و نه سکوت

آنجاست که با چشمانی خیس

رو به آسمان میکنی و میگویی

خدایا تنها تو را دارم

تنهایم مگذار

تـوبـه ...

تـوبـه مـگر چیـست ؟

گریـــــــه برای حسیـــــــــن ...

 

خدایا؛

ببخش مرا؛

برای گناهانی که لذتش رفته،

اما مسئولیتش مانده ...

 

زنــــــــــــدگی واسه ما آدما...

زنــــــــــــدگی واسه ما آدما مثل یه دفتر میمونه….

 برگ اولش رو خوش خط می نویسی!

 و دوست داری به آخرش برسی

وسطاش خسته میشی بد خط می نویسی و همش برگه ها رو حروم میکنی!

اما آخرش که میرسه جا کم میاری

 حســــــرت می خوری که چرا برگه هاشو حروم کردی ...!

اونوخت مامانم انتظار نمره ی کامل داره !

مدرسه :

 

۲+۲=۴

 

تمرین خونه :

 

۴+۲*۸/۲

 

سوال امتحان

 

حمید ۵ سیب دارد ، او هفت دقیقه تا رسیدن قطار فرصت دارد

 

جرم خورشید را محاسبه کنید !

وقتی شبیه فاطمه لبخند می زنی . . .

 

وقتی شبیه فاطمــه لبخند می زنی

بر چینی شکسته ی دلــــ ، بند می زنی

من غرق خوابم و؛ تو برای ظهــــور خویش
هر صبح جمعـــه ، رو به خداوند می زنی

کی پرچم مقدســـ دارالخلافه را
بر قله ی رفیع دماونــــد می زنی!؟

در دولت کریـــم شما حرف فقر نیست
آقــــا تو حرف های خوشایند می زنی

بعد از زیـارتــــ نجف و طوس و کربلا
حتماً سری به فکــه و ارونـــد می زنی

با اشکـــــ دیده آب به قبر مطهر ِ
آنان که کشتگان فراقــــــند می زنی

"سید حمید رضا برقعی"

پی نوشت:

میلاد مولود نــــور بر عاشقان منتظــر مبارکـــــ

. . .

بــــــــــــــــاران یعنی نقطه چین تا خــــــــــــــــــــــدا

وقتی بـــــــــاران می بارد یاد خــــــدا را بیشتر احساس میکنم

چون بــــــــــــــــاران یعنی نقطه چین تا خــــــــــــــــــــــدا

برای شستن خستگی ها....برای شستن حسرت ها

...می شوم تکراری ترین تصویر خیابان های شهرم

چتــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــر را می بندم…

می روم زیر بـــــــــــــــــــــــــــــــــــاران 

شاید باران بشوید خستگی ها را

بشوید حســــــــــرت ها را...

شاید برساند بـــــاران

مرا تا خود خدا...

 

آغوش خــــــــــدا بسیار بزرگ استـــــــــــــــ ...

پچ پچ  بــــــــاران را می شنوی?

 

عاشقانه هایش را برای تو فرستاده ست!

 

گاه در کوچه می رقصد و پای کوبی می کند!

 

گاه شیشه ی  پنجره ی  اتاقت را می نوازد…

 

و برای قدم زدن، می خواندت

 

برخیز و خویش را از غمی که تا مرگ  احساس می بردت، رها ساز

 

خیس شو در بـــــــــارانی که روحت را طراوات می دهد...

 

بـــــــــاران، همه بهانه است

 

موهبتی ست از سوی خــــــــدا

 

گاه، خــــــــدا نیز بهانه می کند

 

برای بارش بوسه هایش....

 

و برای به آغوش کشیدنت....

 

از همه ی  آن لرزه گناهانی که سبب  اندوهت می شوند

 

آری، سروده ام را بگذار به حساب  تب و هذیان

 

اما باور دار که

 

آغوش خــــــــــدا بسیار بزرگ استـــــــــــــــ ...

 

 

وعده های یزیدیان

کودکان حسینی کمی آنطرف تر سر بریده می شوند!

و ما هم تخمه می شکنیم و تصاویرش را میبینم!

"مقاومت" کیلوئی چند؟ قیمت "نان و گوشت" را بچسب!

غیرت و ناموس چیست؟ بگو طلا و دلار چقدر بالا کشیده؟!!

شهدای هسته ای؟؟....

نمی شناسیم !

بگو مالک اشتر از پشت خیمه های دشمن برگردد این شعارها مارا چه کار؟؟

وعده های یزیدیان چرب و چیلـــی تر بود!

مکتب ِ امــام حسیــن (ع)

گفــت :

هنــوز با ایـن گرانی ها پای " انقــلاب و آرمانهایش " هستــی ؟

گفتــــــم :

در مکتب ِ امــام حسیــن (ع) ممکــن است زمــانی آب هــم برای نوشیـــدن نــداشته باشـــیم !